ჩვენი ისტორია - წამალ და ალკოჰოლ დამოკიდებული ადამიანების დასახმარებლად

1958 წელს დევიდ უილკირსონი გაემგზავრა ნიუ-იორკში, იმისათვის რომ დაიწყო მუშაობა ახალგაზრდებთან, რომლებიც მონაწილეობდნენ ბანდის წევრებთან, მან აღმოაჩინა რომ ახალგაზრდებს, რომლებთანაც ის მუშაობდა, ბევრი სხვა პრობლემაც გააჩნიათ. ეს იყო პრობლემათა მთელი სპექტრი, ჰომოსექსუალიზმისა და პროსტიტუციის ჩათვლით, აგრეთვე ნარკოტიკები და სასტიკი ჩხუბი. დეივი თანაგრძნობდა მათ, ასეთ მდგომარეობაში. მან საჭიროდ ჩათვალა, შეეთავაზებინა ახალგაზრდებისთვის, გამოსავალი ამ სიტუაციიდან და განსხვავებული ცხოვრების წესი. “თინ ჩალენდჯ” პირველი ცენტრი გაიხსნა ნიუ-იორკში, ღარიბი ახალგაზრდებისთვის, რომლებსაც სურდათ ახალი ცხოვრების დაწყება , რომელიც განსხვავებული იქნებოდა, დამნაშავეთა და ნარკომანთა  ცხოვრებისგან.

         1958 წლიდან, “თინ ჩალენჯის” ცენტრები გაიხსნა მელს მსოპლიოში, ხუთივე კონტინენტზე, და ახლა არსებობს 125 ყვეყანაში. “თინ ჩელენჯის” მოღგაწეობის წარმატება, დამოკიდებული ადამიანებისთვის დახმარების გაწევის სფეროში, დამტკიცებულია მსოპლიოს მრავალ ყვეყანაში.

         შეერთებული შტატების მთავრობის დაკვეთით, ჩატარდა სტატისტიკური კვლევა, “თინ ჩელენჯის” ყველაზე დიდი ცენტრის კურსდამთავრებულთა შორის, რეესბურგში. აღმჩნდა რომ, პროგრამის კურსდამთავრებულთა 86%, აგრძელებს ნარკოტიკისგან თავისუფალ ცხოვრებას, “თინ ჩელენჯის” პროგრამის დასრულებიდან, შვიდი წლის შემდეგაც კი.

         დევიდ უილკერსონი გაემგზავრა, გაემგზავრა ნიუ იორკში, არა იმისთვის რომ დაეფუძნებინა სარეაბილიტაციო პროგრამა, ნარკომანებისა და ლოთებისთვის. ის ჰკონდა სხვა მიზანი დახმარებოდა ადამიანებს, ეპოვნათ უკეთესი ცხოვრების წესი, სადაც არ იკნებოდა სისასტიკე და სიძულვილი. დევიდმა აღმოაჩინა რომ, ახალგაზრდების უმეტესობა, რომელთა დახმარებასაც ის ცდილობდა, იყვნენ ნარკოდამოკიდებულნი. ცხოვრების მაკონტროლობელი პრობლემები, იმდენათ ღრმა იყო, რომ ამის გამო ინგრეოდა ოჯახები,  უმუშევრობა, კვების რეჟიმის დარღვევა და პირადი წარუმატებლობა, ასევე წარუმატებლობა სწავლის პროცესში. ბევრი ახალგაზრდა აღმოჩნდა ძალადობის მსხვერპლი, დავშვობაში.

         ის რაც დაიწყო როგორც სამკვირიანი პროგრამა, მუდმივი საცხოვრებელი ადგილის ჩათვლით, შემდგომში გაგრძელდა რამდენიმე თვე,  და საბოლოოდ ჩამოყალიბდა, როგორც ერთწლიანი პროგრამა. პროგრამის ხანგრძლივობა და სტრუქტურა, ეფუძნება სტუდენტების საჭიროებებს ( ასე უჭოდობენ “თინ ჩელენჯ” რეაბილიტანტებს), და არა იმას რომმიიღონ მთავრობის ინანსური დახმარება ან დაფარონ დაზღვევის ხარჯები.

        ტერაპიული თვალსაზრისით, “თინ ჩელენჯის” მოღვაცეობა შეიძლება დახასიათებულ იქნას როგორც, “ისეთი გარემოს ურძრუნველყოა, რომელიც ყველაზე მეტად შეუწყობს ხელს, სტუდენტის გაჯანსაღებას, რომელსაც გააჩნია ცხოვრების მაკონტროლებელი პრობლემები”. “თინ ჩელენჯის” მიზანია, დაეხმაროს ადამიანებს, მენტალურ გამოჯანმრთელებაში,ემოციონალური წონასსწორობის შეძენაში, სოციალურ ადაპტაციაში, ფიზიკურ გაჯანსაღებაში და სულიერ განაჰლებაში . ამგვარი მრავალმხრივი  მიდგომა, ნარკომანებისა და ლოთების დახმარების მიმართ, მოიცავს, მათი ველა საჭიროების უზრუნველყოპას, და არა მხოლოდ დამოკიდებულების პრობლემის გადაჭრას. როდესაც იწყებენ “თინ ჩელენჯის”  მეთოდის შედარებას, სხვა სარეაბილიტაციო პროგრამების მეთოდებთან, აღმოჩნდა რომ, მათ შორის არსებობს მრავალი განსხვავება. “თინ ჩელენჯის” რწმენით, ნარკოტიკი და ალკოჰოკლი, არ წარმოადგენს დამოკიდებული პიროვნების ფუნდამენტალურ პრობლემას, არამედ ეს არის, გარეგნული გამოვლინება, დამოკიდებული პირის სიღრმისეული, შინაგანი პრობლემებიუსა.